Café Den Herberg
Ann Heremans, Bart Devillé en hun zoon Akke tappen er al 14 jaar lang met veel liefde pintjes voor hun klanten. En sinds kort staan ook een aantal andere leden van het kroostrijke gezin mee achter de toog.
Den Herberg ligt in het centrum van Buizingen. Hoe zijn jullie daar beland?
Ann: We kochten het gebouw meer dan 20 jaar geleden toen we op zoek waren naar een pand om een brouwerij in te starten. Eens ons bier er was, is het idee gegroeid om het ter plaatse te verkopen. En zo was er dus plots café Den Herberg en waren we naast brouwers ook cafébazen. Zoals veel dingen bij ons, zat er dus geen uitgekiend plan achter (lacht).
Vanwaar jullie passie voor bier?
Bart: Geloof het of niet, maar eigenlijk wilde ik wijnboer worden. Maar ik kreeg Ann niet overtuigd om naar Frankrijk te verhuizen. En dus is het bier geworden. We houden allebei erg veel van ambachtelijke producten waarvan je voelt dat ze met liefde zijn gemaakt. Precies daarom maken traditioneel gebrouwen bieren een flink deel van onze kaart uit. Naast onze eigen bieren, kan je bij ons ook heel wat bieren van collega’s uit de streek proeven. We vinden het belangrijk om lokale producten in de picture te zetten en zo mekaar te steunen.
Intussen is Den Herberg ook een echte familiezaak geworden.
Ann: Klopt. We hebben zeven kinderen. Onze oudste zoon helpt al een paar jaar mee in de brouwerij. En twee van onze dochters, Charlien en Roxan, werken sinds een drietal jaar in het café. Ik sta nog wel regelmatig achter de toog om een handje te helpen, maar minder dan vroeger. Ik hou me nu meer bezig met het papierwerk en alle praktische beslommeringen. We hebben er nooit om gevraagd, maar ik vind het wel fijn dat de kinderen mee in de zaak zijn gestapt. De opvolging is dus verzekerd.
Hoe beleven jullie deze coronatijden?
Bart: Dat het café nu al zo lang de deuren moet dichthouden, doet uiteraard pijn. Op financieel vlak zijn we gelukkig niet alleen afhankelijk van het café. De brouwerij is momenteel onze reddingsboei. We kijken heel hard uit naar betere tijden, waarin we weer samen met onze klanten het leven kunnen vieren.
Ann: Ik mis de klanten enorm. De babbels, de warmte, de gezelligheid. Als cafébazin kom je automatisch in contact met heel veel mensen. Als dat plots wegvalt, doet dat heel raar. Ik hoor ook van onze vaste klanten, die hier normaal zowat elke dag over de vloer komen, dat ze wat verloren zijn. We hopen dat we hen binnenkort weer aan hun favoriete tafeltje kunnen ontvangen om de verloren tijd in te halen.
In normale omstandigheden vieren jullie elk jaar de verjaardag van het café met een feestweekend. Dat zit er dit jaar niet in.
Ann: Jammer genoeg niet. Dit jaar bestaan we 14 jaar, maar feesten met de klanten kan dus niet. Maar geen nood, volgend jaar vieren we ons 15-jarige bestaan gewoon twee keer zo hard!
Jullie mogen de Allemaal Lokaal-fakkel doorgeven. Wie mogen we volgende keer aan het woord laten?
Ann: Voor ons mag dat ’t Haaratelier in Buizingen zijn. Marleen en Didier zijn twee kappers met een echte passie voor hun beroep. Ik bewoner hen omdat ze dit als koppel al jaren samen doen. De sfeer in het kapsalon is familiaal en elke keer kom je er wel iemand tegen die je kent.