Onderwijsraad in onze stad is unicum in België

De onderwijsraad in onze stad is een unicum in België: de verschillende Halse onderwijsinstellingen werken succesvol samen om leerlingen zo goed mogelijk te ondersteunen. Ex-voorzitter Wim Verdeyen, ex-pedagogisch directeur van Don Bosco Halle, gaf de fakkel door aan co-voorzitters Maggy Vankeerberghen, directrice van GO! technisch atheneum Halle, en Ludwig Vlogaert, directeur Don Bosco Halle. Het ideale moment dus om terug te blikken en vooruit te kijken!

Hoe is de onderwijsraad ontstaan?
Wim: Er zijn 2 schoolgemeenschappen in Halle: Kardinaal Cardijn van het vrije onderwijs en het gemeenschapsonderwijs. De onderwijsraad in Halle is ontstaan omdat we met de verschillende scholen netoverschrijdend steeds goed konden samenwerken. Daardoor was er op een bepaald moment, nu zo’n 10 jaar geleden, spontaan sprake een officiële onderwijsraad voor te stellen aan het stadsbestuur. Elke Halse onderwijsinstelling – dat gaat van basis, naar secundair, tot kunst- en volwassenenonderwijs – wordt hierin vertegenwoordigd. Wij komen dan 3 à 4 keer per jaar samen op basis van een agenda die op voorhand voorbereid wordt.

Op welke noden speelt de onderwijsraad in?
Maggy: De raad speelt eigenlijk in op de specifieke noden die er op dat bepaald moment zijn. Wij bepalen binnen de onderwijsraad eigenlijk zelf welke punten er op de agenda komen. Of we worden aangesproken door externe partijen zoals De Lijn, de politie of het stadsbestuur over bepaalde problemen of voorstellen. Die worden dan ook besproken en dan wordt er samen met hen naar oplossingen gezocht. Zo zijn onder andere het capaciteitsprobleem, mobiliteit en zorgstructuren momenteel erg actuele onderwerpen.

Netoverschrijdend werken is vrij uniek voor het onderwijslandschap in België. Hoe komt het dat dat in Halle wel werkt?
Ludwig: Dat is volgens mij het gevolg van vroegere processen: nog voor de onderwijsraad officieel bestond, was er al sprake van een vlotte, netoverschrijdende samenwerking tussen de Halse scholen. Daarom verdient het onderwijs in Halle volgens mij een kwaliteitslabel. Ik heb het gevoel dat daar nog meer opportuniteiten achter de hoek liggen. Als wij verder inzetten op die verbinding en samenwerking tussen de schoolgemeenschappen, kunnen wij het onderwijs in Halle nog beter en kwaliteitsvoller op de kaart zetten. Hierbij rekenen we ook af met oude vooroordelen omdat we aantonen dat elke instelling op haar eigen manier kwaliteit nastreeft.

Wim: Inderdaad. We hebben geleerd dat het ook een stukje loslaten is. Elke directeur heeft de reflex zijn of haar eigen school te promoten. Maar het is belangrijk te beseffen dat de leerlingen steeds op de eerste plaats komen. Daarom moeten wij als school in dialoog gaan met elkaar. Daar komt iedereen sterker uit, en in het bijzonder de leerlingen, waar het uiteindelijk allemaal om draait.

Bestaat het gevaar dan niet dat elke school haar unieke karakter verliest?
Maggy: Integendeel! Wij zijn niet dezelfde scholen en dat hoeft ook niet. Verschillende kinderen hebben verschillende scholen nodig. Doordat je elkaars specifieke karakteristieken kent, speel je daar makkelijker op in. Zo kan elk kind in de voor hem of haar geschikte school terechtkomen. Dat is uiteindelijk de sterkte van de onderwijsraad.

Op welke realisaties van de onderwijsraad zijn jullie trots?
Wim: Enkele weken hebben wij netoverschrijdend samengewerkt om een oplossing te vinden voor het capaciteitsprobleem in het onderwijs. Er waren kinderen die aan geen enkele school toegewezen waren via het aanmeldingssysteem vorig jaar. We hebben dan met verschillende scholen samen de mogelijkheden bekeken om elke leerling zo goed mogelijk te helpen.

Maggy: Een van de belangrijkste – minder zichtbare – realisaties is volgens mij het scheppen van een structuur binnen het geheel. Door elkaar te kennen en te begrijpen, kan je leerlingen veel beter ondersteunen en begeleiden. Wanneer kinderen geïnteresseerd zijn in bepaalde zaken sturen wij ze door naar een school waarvan we weten dat ze daar sterk in zijn.

We gaan ook bij elkaar op bezoek. Door van elkaar te leren versterk je alleen maar jezelf. En zo geven we ook een signaal naar de buitenwereld dat we samen sterk staan. Een leuk voorbeeld hiervan is die keer dat we een grote controle voerden op de bussen. We gingen samen met alle directeurs in samenwerking met de politie aan bushaltes staan waar veel overlast was. Zo konden we enkele amokmakers van de bus halen en hen aanspreken over hun gedrag. Doordat we met de verschillende schoolhoofden samenwerkten, gaven we een sterk signaal naar de leerlingen toe.

Na zo veel jaar wordt de fakkel van het voorzitterschap doorgegeven. Wim, hoe kijk je terug?
Wim: Ik zal met een heel goed gevoel terugkijken op mijn werk bij de onderwijsraad. We hebben op enkele jaren tijd toch iets gecreëerd waar we fier op mogen zijn. De onderwijsraad wordt gerespecteerd vanuit de scholen, de stad en de samenleving. Ik koester de hoop dat het op die manier zal verder duren en ik geef de fakkel dan ook met veel vertrouwen door aan mijn 2 opvolgers.

Ludwig en Maggy, hoe zien jullie de toekomst?
Maggie: Er zijn enkele agendapunten waar we de komende tijd veel aandacht aan moeten geven. Zo is er het lerarentekort waar we allemaal mee te kampen hebben. Daarnaast moeten we bekijken hoe we zullen omgaan met het litteken dat de coronapandemie heeft achtergelaten op het onderwijs. Ten slotte is er ook nog de mobiliteitskwestie: de stad vergroent, dus daar zullen we met de onderwijsraad en in samenwerking met verschillende partners ook op moeten inspelen.

Ludwig: Maggy en ik willen vooral die lijn van verbinding en dialoog verderzetten. Ons co-voorzitterschap is daarvan een mooi voorbeeld. Het geeft een signaal dat wij, ondanks het feit dat we allebei behoren tot verschillende onderwijsnetten, toch goed kunnen samenwerken. Dat is ook hoe wij de verdere toekomst van de onderwijsraad zien: een transparante, vlotte en menselijke samenwerking.