Tehmina Kocharyan

Tehmina Kocharyan is 37 jaar en woont al 5 jaar in Halle met haar man Arman Simonyan en 2 kinderen. We praten over het leven in Armenië en Halle. Op de achtergrond speelt haar zoontje Erik betoverende noten op zijn viool. Hij is nog maar 12 jaar, maar heeft grote ambities om net als zijn vader carrière te maken met zijn muzikale gave.

Hoe ben je in Halle terechtgekomen?
Ik verhuisde op mijn 18de met mijn mama naar België nadat ik mijn studies had afgerond in Armenië. Omdat hier al heel wat familie woonde, was dat een logische beslissing. Ik woonde in Antwerpen toen ik mijn man leerde kennen. Hij is ook Armeniër en dirigent van het orkest van de Europese school in Brussel. Dagelijks pendelen naar Brussel zag ik niet zitten, dus gingen we op zoek naar een woonplaats dichterbij. Halle bleek ideaal: erg rustig en toch dichtbij de hoofdstad.

Jullie zijn een muzikale familie?
Dat klopt! Mijn zoon Erik maakt deel uit van het Gyumri symfonieorkest waar mijn man dirigeert. Hij speelt viool en is 2de concertmeester in het orkest. Hij heeft een aantal jaren les gevolgd aan de muziekacademie in Halle. Nu heeft hij zijn persoonlijke leerkracht: mijn man. Deze zomer heeft hij een concert gespeeld in Armenië met het nationale symfonieorkest. Dat is heel mooi voor zijn leeftijd, hij is tenslotte nog maar 12 jaar! Ook won hij al meerdere wedstrijden in België.

Hoe was het voor jou om te verhuizen naar België?
Heel moeilijk in het begin. Wanneer je de taal niet spreekt, kom je voor veel barrières te staan. Ik besliste dan ook snel om lessen Nederlands te volgen. Jammer genoeg is het ook nadien niet altijd evident geweest. Mijn middelbaar diploma uit Armenië wordt namelijk niet erkend in België, omdat het onderwijs intussen 2 jaar langer duurt dan toen ik mijn diploma behaalde. Frustrerend, want ik wil kleuterjuf worden. Gelukkig houd ik middagtoezicht in een school in Halle, wat ik erg graag doe. In mijn vrije tijd houd ik mij ook graag creatief bezig met taarten bakken, en maak ik tekeningen op zijde.

Zijn er verschillen tussen Armenië en België?
Wat ik wel wat mis in België, is de warmte van de mensen in Armenië. Pas op, ik heb altijd het geluk gehad hier in België fijne buren en geweldige vrienden te ontmoeten. Toch is dat niet vanzelfsprekend. Tijdens het werk, op straat of op school hebben wij al te maken gehad met racisme. Erg jammer.

Wat wil je graag nog voor de toekomst?
Ik ben heel blij met mijn leven hier in Halle. Toch hoop ik dat ik nog kan verder studeren om kleuterjuf te worden. Verder wil ik vooral dat mijn kinderen gelukkig zijn. Hier in België moest ik samen met mijn man van 0 beginnen, mijn kinderen niet. Zij zullen kansen krijgen. Ook spreken ze Nederlands, Armeens, Russisch en Engels. Dat is een grote meerwaarde.