Les Éleveurs

Al 123 jaar is Restaurant Les Éleveurs een gevestigde waarde in onze stad. Andy De Brouwer begon als 14-jarige in de keuken maar groeide uit tot sommelier. In de zaal is hij nu het boegbeeld van Les Éleveurs.

Hoe is jullie zaak ontstaan?
Andy De Brouwer: Mijn overgrootvader Jules-César De Brouwer kwam in 1894 naar Halle om als scheikundige in de suikerfabriek te werken. Voor zijn werk moest hij bietentelers bezoeken in de Zennevallei en het Pajottenland. Zo kreeg hij een grote belangstelling voor onze Belgische trekpaarden, de tractors uit die tijd. Gaandeweg werd hij de spilfiguur van de handel in trekpaarden in de regio. En die handel kreeg in 1879 concrete vorm met de start van Hotel-Restaurant Les Éleveurs. Het werd een ontmoetingsplaats voor fokkers, in het Frans ‘éleveurs’, die naar Halle afzakten om paarden te kopen en te verkopen.

Jullie krijgen mooie recensies. Het resultaat van 4 generaties hard werken? 
Andy: Zeker. We waren ooit het eerste restaurant in Halle. Sindsdien heeft elke generatie vernieuwing gebracht en ingespeeld op de noden van de tijd. Ook ik heb hier grondig verbouwd en heel veel koper, oude potten en pannen weggedaan. Dat leidde tot een generatieconflict. Maar blijkbaar had mijn vader dat ook met zijn vader.

Wat zijn de wensen van de hedendaagse klant?
Andy: Hij wil snel en professioneel bediend worden, maar niet meer zo stijf als vroeger. Toen ik hier begon, droeg elke maître d’hôtel en elke chef de rang een kraaknet gestreken hemd met vlinderstrik en opgepoetste schoenen. Vandaag mag het minder strikt, maar het eten moet natuurlijk wel bijzonder lekker blijven. Door mijn reputatie als sommelier weten mensen bovendien dat ze hier ook niets tekort komen op het vlak van wijnen en andere dranken. 

Je bent de vierde generatie. Voelde je druk om in de zaak te stappen?
Andy: Ik wou eigenlijk sportschool doen, maar de papa drong aan om toch één jaar hotelschool te volgen. Door mijn achtergrond had ik meteen een fijne voorsprong op de andere studenten. En dat gaf vertrouwen. Ik voelde al snel dat ik hier op mijn plaats zat. Toch was het niet altijd makkelijk. Mijn voorouders hebben een culinair patrimonium opgebouwd. Die druk is enorm, ook voor mijn zus die het hotel uitbaat. Je wil niet de generatie zijn die dat verbrodt.

Hoe was het afgelopen jaar voor jullie?
Andy: Het was misschien wel hét moeilijkste jaar in onze geschiedenis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de horeca eigenlijk nooit dicht geweest. Les Éleveurs werd wel gedeeltelijk verwoest toen de Bospoortbrug werd opgeblazen, maar mijn grootvader startte meteen met de heropbouw en kon snel heropenen. Wat we nu meemaken is ongezien.

Je bent zeer gedreven in je job. 
Andy: Mijn job is niet alleen mijn inkomen maar ook mijn hobby, mijn passie en mijn leven. Zonder die volledige toewijding hou je het niet vol in de horeca. Je moet je klanten graag zien en verzorgen. De ene dag is hier een feestje, de andere dag een rouwmaaltijd. Mogen deel uitmaken van al die emoties maakt mijn job bijzonder boeiend. Ik zou het niet kunnen missen. (glimlacht)

_{Fotografie: © Kevin Faingnaert}

Jij mag de Halle Handelt-fakkel doorgeven. Wat is jouw favoriete zaak in Halle en moeten we zeker eens in het picture plaatsen?
Andy: United Scooters. Die winkel is echt een beleving op zich. Ik ben een scooterfan en ook de kleding die ze verkopen, is helemaal mijn stijl. Ik ben er dus altijd aan het juiste adres; voor elke aankoop en voor elke onderhoudsbeurt van mijn scooter.