Abdulje Nije

In Gambia was Abdulie Njie (36) radiopresentator en organiseerde hij festivals. In België leerde hij via zijn passie voor muziek  Joris Schets kennen, een bijzondere vriend die zijn huis voor hem openstelde.   

“Muziek verbindt ons allemaal!”

Abdulie: “Bijna 2 jaar geleden ben ik in België aangekomen. Na een lange en zware reis, heb ik hier politiek asiel aangevraagd. In Gambia was ik meer dan 15 jaar radiomaker en dj, en organiseerde ik ook festivals. In het opvangcentrum van Alsemberg ben ik snel met Nederlandse lessen gestart aan het GLTT. Voor mij was dat de eerste stap naar een toekomst hier. Taal is ook belangrijk om mijn 2 grote passies te kunnen uitoefenen: muziek en atletiek.” 

Door je passie voor muziek kruiste jouw pad dat van Joris.

Abdulie: “Ik wilde me inschrijven in de Halse Kunstacademie, maar dat lukte niet meteen. Joris is secretaris op de Campus Servais en nodigde me uit bij hem thuis. Daar kon ik piano spelen met zijn zoon. Op die momenten kon ik even al mijn problemen vergeten. Toen ik een tijd later moest verhuizen van het opvangcentrum in Alsemberg naar Houthalen, heb ik Joris om hulp gevraagd. Ik voelde me hier thuis en wilde de lessen Nederlands niet opgeven. Joris liet me een tijdje bij hem logeren en uiteindelijk ben ik bij zijn gezin ingetrokken. Ik ben Hallenaar nu. De gastvrijheid hier is enorm!”

Hoe ben je in België terecht gekomen?

Abdulie: “Door mijn  activiteiten als radiomaker ben ik moeten vluchten uit mijn geboorteland. De kracht van de micro is groot: het is een megafoon voor mensen die geen stem hebben. Als er ergens politiegeweld werd gepleegd, dan sprak ik daarover op de radio. De politie en de regering zagen mij dan ook als een bedreiging. Nadat in 2018 een marktverkoper werd vermoord en ik in diezelfde periode meerdere keren werd gearresteerd, zag ik geen andere oplossing. Ik moest vluchten om te overleven.”

Jouw familie woont nog in Gambia?

Abdulie: “Ja, ze leven er ondergedoken, want ze worden nog altijd bedreigd. Voor de mensen hier is dat moeilijk te begrijpen, maar in een niet-democratisch land blijft de regering tegenstanders achtervolgen. Dankzij Joris ben ik niet eenzaam en lukt het me om door te zetten, voor mijn dochter en mijn twee zonen. Zodra het veilig voor me is ginder, keer ik terug. Echt, mocht je Joris kunnen klonen, zouden er een pak minder problemen in de wereld zijn.”

Joris: “Het begint allemaal met menselijk contact. Als je iemand zoals Abdulie leert kennen en je beseft hoe hard hij het heeft, dan help je gewoon. Terwijl het jou niet eens veel moeite kost, kan je echt een verschil maken.”

Waar keek je van op toen je pas in Halle kwam wonen?

Joris: “Daar heb ik een goed voorbeeld van. We zijn de burgemeester eens tegengekomen, gewoon in de stad, met zijn tas onder de arm, voor iedereen aanspreekbaar. Dat was voor Abdulie onvoorstelbaar. In Gambia komen burgemeesters alleen naar buiten in colonnes met minimum 4 jeeps vol security.” 

Wat zijn je plannen in de nabije toekomst?

Abdulie: “Ik zie zoveel kansen in Halle! Ik kan me perfect inbeelden dat ik hier een groot Afrikaans-Belgisch feest organiseer voor jongeren. Vroeger werkte ik samen met 20 mensen aan festivals voor 10.000 of 15.000 personen. En verder wil ik graag werken voor radio of tv. Maar eerst geld verdienen en nog beter Nederlands leren om media te studeren aan het KASK in Gent of het RITS in Brussel.”

Joris: “Abdulie zou een perfecte straathoekwerker zijn: luisteren naar mensen, praten en dan samen oplossingen zoeken. Aan ideeën geen gebrek, trouwens. Zo wil hij workshops ‘straatbeats’ organiseren, maar ook events om dan via sponsors vluchtelingen in opvangcentra te helpen. Zijn WhatsApp-lijst met bevriende dj’s, promotors en producers is alvast indrukwekkend. Als hij begint te bellen, lijkt het alsof de hele wereld in mijn woonkamer aanwezig is!”

Wat hebben jullie van mekaar geleerd?

Abdulie en Joris (tegelijkertijd): “Heel veel!”

Joris: “Ik ben vooral onder de indruk van de kracht van Abdulie. Hij is ook altijd de eerste om anderen te helpen. Heel straf in zijn situatie. Door hem word ik beter en dus ook gelukkiger.”

Abdulie: “Mensen helpen en om hen geven, dat is wat telt!”