Mercurius

De leden van sterrenkundevereniging Mercurius kijken al meer dan 40 jaar naar boven. De amateurastronomen speuren met een kennersoog de hemel af en maken adembenemende foto’s.

 Sterrenkundevereniging Mercurius ontstond eind jaren 70 dankzij enthousiaste scholieren op het.  toenmalige Onze-Lieve-Vrouwecollege van Halle onder de naam Titan. Een groepje leerlingen keek graag met telescopen naar wat er zich aan de hemel afspeelde en verenigde zich. Die scholieren werden studenten en gingen hun eigen weg. Maar doorheen de jaren werd de draad opgepikt door anderen zodat de vereniging, nu onder de naam Mercurius , nog steeds actief is.  Vandaag delen leden vooral hun ervaring en organiseren ze activiteiten om iedereen warm te maken voor hun hobby en wat er zich boven onze hoofden afspeelt. Francine Van der Perre, Paul Hellings en Tom Severs schuiven aan tafel om het over hun fascinerende hobby te hebben.

Dat lijken dure telescopen. Is dit wel een hobby voor iedereen?

Paul: De kostprijs is een misvatting. Er zijn toestellen die inderdaad 2.500 euro kunnen kosten. Maar je start net zo goed met een telescoop van 500 euro. Het is alvast een goedkopere hobby dan fietsen. Want een koersfiets kost al snel duizenden euro’s en verslijt natuurlijk. Een telescoop verslijt niet en kan je blijven bewaren. Je kan zelfs met de verrekijker naar de hemel kijken. Het is dus zeer toegankelijk.

Op 6 juli stellen jullie zelfs de zonnekijkers op tijdens de markt.

Tom: We delen graag onze hobby met iedereen tijdens publieksactiviteiten. Als we naar de Zon kijken doen we dat meestal op het Stationsplein. Maar door naar de markt te trekken, spreken we ook mensen aan die nog nooit van ons gehoord hebben ons eens aanspreken. Wie wil kan dan op een veilige manier de Zon observeren. We geven er graag uitleg bij over de zonnevlekken en protuberansen.

In augustus speuren we allemaal samen de hemel af naar vallende sterren.

Paul: Die Perseïdenzwerm is zeker de moeite waard om naar boven te kijken. Maar het wordt wel verkeerd voorgesteld door de media. Als je in het nieuws hoort dat er 60 vallende sterren per uur te zien zullen zijn, mag je blij zijn dat er tien kan spotten. Want de hemel is zo groot dat je onmogelijk overal tegelijk kan kijken. Je moet geduld hebben.

In de VS maakten ze in april nog een totale zonsverduistering mee. Pikken jullie zoiets ook mee?

Tom: Amerika was me wat te ver maar in 2026 is er een totale zonsverduistering in Noord-Spanje te zien. Die laat ik, zo dichtbij huis, niet schieten. Het is een uitdaging omdat de Zon dan laag aan de hemel zal staan, maar we hebben al een goede plek gevonden ten zuiden van Bilbao. We bereiden dat heel goed voor want je wil zoiets, amateur of professional, niet missen.

Het lijkt me wel indrukwekkend om mee te maken.

Francine: Dat is zeker indrukwekkend en dat vergeet je niet. Ik maakte een totale eclips mee in 2006, in Turkije. Ik mat de temperatuur op en hoe meer de Zon afgedekt werd door de Maan, daalde die.  Je voelt het ook, hè. En het wordt even donker in het midden van de dag. De Zon gaat niet onder maar de natuur denkt even dat het avond is.”

Dichterbij huis, waar droomt Mercurius nog van?

Tom: We stelden een planetenpad voor als Burgerbudget maar het project haalde het jammer genoeg niet. Een planetenpad is een educatieve wandelroute waarbij je langs het zonnestelsel wandelt op schaal. Dat is leuk voor gezinnen en natuurlijk ook voor scholen. We merken altijd veel interesse als we in de klas vertellen aan kinderen over planeten en sterren aan de hemel. Vandaar dat we het idee niet los laten en bekijken hoe het toch nog gerealiseerd kan worden.